سطحی نگری

یک امر پسندیده ای که اگر به هر کس بگویی بی برو و برگرد می پذیرد این است که: "حرف حق رو از هر کی شنیدی بپذیر، نگاه نکن کی میگه!"
من و تو هم موافق این مورد هستیم.
اما آیا واقعا همه با این جمله باطنا هم موافق هستیم؟
آیا واقعا به صورت عملی هم به آن پایبندیم؟
یک سری هستند، دمشان گرم!
اما یک سری دیگر هم ممکن است اینطور نباشند و ظاهرا با آن جمله انطباق دارند و در باطل آنجایی که غیرهم خطانشان حرف حقی می زنند، نمی پذیرند. ممکن است گاهی انگ امّلی و ... را هم بزنند. (این انگ ها بیشتر در مواردی زده می شود که حرف طرف ، حرفی انقلابی باشد)
مثالی بزنم و تمام:
چندی پیش در صفحه فیس بوک دکتر صادق زیباکلام عکسی منتشر شد با موضوع مربیان خارجی سه تیم مهم ورزش کشور.



همانطور که در تصویر هم می بینید ایشان اشاره کردند به این نکته مهم که چرا سرمربی سه تیم مهم کشور که بعضا هم در این اواخر نتیجه های خیلی خوبی هم کسب کرده اند، از کشور های بیگانه اند. سوالی بسیار خوب برای بررسی است.
کار به جنبه های + و - این ادعا ندارم، فقط با این مورد کار دارم که اگر شخص دیگری(شخص خاصی مدنظرم است) از این دست حرف ها می زد، (که خیلی هم زده است) آیا سیل انتقادات مبنی بر توهم توطئه و بدبینی و ... هوار نمی شد بر سر آن نفر؟
قضاوت با خودتان...
پ.ن: با تشکر از دکتر.