نیمی نگاه اینجا ؛ نیمی دگر به آن سو...

خیلی اهل تلویزیون و سریال دیدن نیستم اما این شبها که خانواده سریال پروانه را می بینند، نصف نگاهم به لپتاپ و کارهایم است و نصف نگاه هم به آنجا...
غرق در سریال نمی شوم(که انصافا سریال جذابی هم هست) اما این پیام را قویا دریافت کردم که برای این انقلاب چه زندگی ها که فدا نشده اند... و از این بزرگتر چه می تواند متصور شود؟
و من چه می کنم؟!

.

.

.

5:: از کجا بفهمیم که اطرافیان دارند از ما سواری می گیرند؟

به نظر بنده اصلا به این فکر نکنید که آیا اطرافیان در حال حاضر مشغول سواری گرفتن از شما هستند یا نه؛ به طور کلی می توان گفت همیشه یک سری انسان بی شعور وجود دارند که فکر می کنند "ما چقدر زرنگیم و بلدیم" و اقدام به سوار شدن بر دیگران می کنند اما شما بی اعتنا از کنار این جور موارد بگذرید. به مقصد کار و تسهیلات آن فکر کنید که چه چیز هایی بهتری در انتظار شماست...
از فرصت های بهتر؛ شرایط بهتر؛ پاداش های برتر و ...

پ.ن ها:
امیدوارم سیل انتقاد ها هم اکنون جاری نشود که : آآآی تو چقد دنبال حساب کتابی!
ما به جز تکلیف به نتیجه هم نگاهی داریم.