امروز صبح بعد مدت ها دوباره برفی که بتوان آن را برف حساب کرد بارید. به درب دانشکده که رسیدم باد مخالف جهت می وزید و از همان نقطه تا مقصد شاید یک مسیر حدودا 200 ، 300 متری را باید می رفتم. ابتدا از سر کنجکاوی و شیطنت و بعد از سر حسی دیگر لباس هایم را کیپ کیپ نکردم(مثلا بستن کامل کاپشن و گذاشتن کلاه). همین طور پیش رفتم تا کمی هم حس کنم در سوریه زیر برف راه رفتن جه حال و هوایی دارد.
پ.ن: نه سلاحی حمل می کردم، نه خطر ناامنی ای وجود داشت. صرفا برای چند متر من بودم و سوز سرما و گوش های یخ کرده و اصابت دانه های برف به صورت!
