من هرگز مدرس خوبی نمی‌شوم!
یه زمانی فکر می‌کردم که استعدادهای مختلفی دارم و میتونم خیلی کارارو انجام بدم. ولی همون موقع که این توهم رو داشتم هم بر این باور بودم که تدریس اصلا مهارت و استعداد من نیست و هنوزم همینطور فکر می‌کنم. در حین تماشای همون ویدئویی که پست قبل بهش اشاره کردم دوباره این موضوع بهم ثابت شد. داشتم فکر می کردم من اگه جای اون آقا بودم، موقع ریختن طرح درس یا آموزش با خودم میگفتم این چیزا که خیلی بدیهین. چرا من باید این چیزای ساده رو دوباره و چندباره توضیح بدم؟ اصلا یادگیری اینا مگه کاری داره؟ توجه نمی کنم که خود من اینارو خیلی به تدریج یاد گرفتم و یا کم هزینه های مادی، زمانی و معنوی ندادم براشون. میدونم اینوها، ولی خب...
از طرف دیگه، نسبت به این موضوع که آیا مُدَرَّس اصلا درسو گرفته یا نه درکی ندارم. واقعا نمیفهمم الان شیرفهم شده یا کلا هیچی نفهمیده. آیا نیاز به تکرار داره یا اینکه بریم جلو بعدا براش جا میفته؟ برای دیوار خوب میتونم تدریس کنم ولی برای انسان واقعا نه.
این نوع تدریس مباحث ساده که می گی و تکرارشون برای دبیرستانی ها خوبه، توی سطح دانشگاهی مباحث خوب و به اندازه کافی پیچیده هستش و هم استاد و دانشجو رو درگیر می کنه.. البته خنگولایی مث خودمو نمیگم.. دانشجو زرنگا رو می گم.. در کل توی دانشگاه تکرار مباحث نداریم.. اگر طرف گرفت موضوع رو که هیچ و گرنه خودش باید بره بخونه..