پایان رسمی هاشمی

ظهر بود. در حین درس خواندن و خبرهایی که از چپ و راست درباره مرحوم حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی به گوشم می رسید، تصمیم گرفتم برای خودم تمامی ورودی ها و اتفاقات این یکی دو روز را به طور خلاصه جمع بندی کنم. برای همین از سینی پرینتر که نزدیکم بود یک کاغذ برداشتم، نصفش کردم و شروع کردم به نوشتن. پس از پایان تصمیم گرفتم اینجا هم آن را منتشر کنم:

21 دی ماه 1395 / سه شنبه

حجت الاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی دو شب پیش دار فانی را وداع گفت. خیلی اتفاقی تر از آن که به نظر بیاید. همان شب که امیرحسین_از رفقای دانشگاه_ خبر بستری شدن و وخامت حال ایشان را داد، این بیماری را هم مثل یک بیماری عادی دیگر تلقی می کردم و وقتی خبر فوت(اخبار غیررسمی) منتشر شد باور نمی کردم. در هر صورت این اتفاق افتاد و برگشت پذیر هم نیست. هاشمی انسان بزرگی بود و زندگی پرفراز و نشیب و تاثیرگذاری داشت. سال های قبل و بعد انقلاب و سختی های آن روزها چیزی نیست که هر کس توان تحملش را داشته باشد. 

اکنون که ساعت های نه چندان زیادی از فوت ایشان می گذرد، رسانه های داخلی و خارجی اعم از ریز و درشت و مخالف و موافق  شدیدا فعال هستند. یک ویژگی مشترک و عجیب بین آن ها تلاش برای بیان خوبی‌ها، خاطرات خوش و وحدت‌آمیز است، به طوری که اصلا نشود و یا سخت باشد که بتوان روزهای بد و اتفاقات ناگوار را یادآوری کرد. به طور مثال پخش فیلم تازه معروف شده ای که ایشان می گویند آقای خامنه ای عشق من است و من حجت شرعی دارم که از ایشان اطاعت کنم اما ایشان ندارند و... رویه کنونی در هر صورت دهان ضدانقلاب را بسته و از طرفی دیگر فوت ناگهانی ایشان فرصت را از عناصر فتنه جو و تفرقه طلب گرفت تا نتوانند برنامه خاصی را پیاده و اجرا کنند. [ناگفته نماند که سعه صدر و رفتار صحیح افراد مخالف ایشان در پیشگیری از وقوع بسیاری از اتفاقات بی تاثیر نبود.] اما رویکرد رسانه هایی مثل صدا و سیما بیشتر ناشی از احساسات به نظر می آید. یعنی در پشت تمام این ها یک حس عاطفی نهفته است که قبل از فوت ایشان فرصت بروز پیدا نکرده بود. اگرچه قبل و بعد از فوت کماکان تمام اتفاقات و اعمال در گوشه اذهان باقی‌ست و به زودی نوبت به ظهور و بروز آن ها هم می رسد، اما حس از دست دادن چنین شخصی خیلی ها را وارد فضای احساسی-عاطفی کرده است. فضایی از این جهت که تا قبل از مرگ داستان جور دیگری بود و الان بازی به یکباره تمام شده است؛ ای کاش این سال‌های اخیر این طور نمی شد و حالا که نمی توان کاری کرد، لااقل کمی به یاد آن چهره گذشته ها سوگواری کنیم و با در نظرگرفتن شخصیت تماماً خوب و مثبت هاشمی این احساسات خفته و تل‌انبار شده را اکنون تخلیه کنیم تا ببینیم فردا چه پیش خواهد آمد...