هفت صبح اتفاقی

این پست سلسه عحیبی دارد. شاید چندین واقعه زنجیروار به هم چسبیده اند تا داستان این پست را روایت کنند.

همه چیز از یک تفریح خانوادگی شروع می شود که در نهایت خروجیش نزدیک شدن به فضا و حال و هوای یک خواننده پاپ است.

از قضا در روزهای بعد آن تفریح روزنامه هفت صبح را در گیشه می بینم. بالا سمت چپ عکس آلبوم همان بنده خدا را زده. زیرش هم یک متن ریزی نوشته. نزدیک می شوم و متن را می خوانم. آلبوم فلان سه شنبه ضمیمه رایگان هفت صبح و...
قبل از تصمیم برای خریدن روزنامه و ضمیمه رایگانش به دنبال یک قطعه خاص از همین آلبوم بودم اما "بیپ تونز" که محل خریدم برای قطعات موسیقی بود این قطعه را نداشت. پس مصمم شدم که سه شنبه روزنامه را بخرم.
صبح سه شنبه از دکه نزدیک سیدخندان روزنامه را خریدم و وارد دانشکده شدم و مثل اکثر اوقات وارد انمجن شدم.(انجمن ورزشی را عرض می کنم). برایم جالب بود ببینم آلبوم را چگونه وسط روزنامه جا داده. موقع خرید هم روزنامه را خم کردم که مطمئن شوم چیزی حتما داخل روزنامه باشد. خلاصه به سبک همه آلبوم های قبلی به قول خارجی ها مث کف روی قهوه را گرفتن آلبوم را سرسری گوش کردم و مدیاپلیر را بستم. بعد روزنامه را روی طبقه اول کازی انجمن گذاشتم تا بعدا سر فرصت بخوانم. یکی دیگر از اهداف خرید این روزنامه این بود که برای یک بار هم که شده آن را بخوانم و ببینم ادبیاتش چه طوری است. 
و امروز و الان همان لحظه بود. تیتر صفحه اول و مطلبش را که درباره خندوانه عادل فردوسی پور بود خواندم؛ بماند که نظرم درباره این مطلب و جایگیری اش در صفحه اول مثبت است یا منفی. صفحه دوم را که باز کردم مشتاق شدم مطالعه را ادامه دهم. گزارش سخنرانی حضرت آقا با مسئولان و مدیران رسانه ملی بود. سمت راستش هم ستونی بود با این تیتر: «روحانی: ما حق نداریم از جیب مردم شعار دهیم.» به سبب حساسیتی که به سخنان رییس دولت یازدهم پیدا کرده ام، سریع این مطلب را خواندم. 
داستان سخنان رییس جمهور در سفر به مازندران بود. سفر در جمع مردم. از استقبال مردمی که از ایشان می شود بگذریم حرف های جالبی هم می زنند. دوباره همان سلسله صحبت هایی که در اکثر جاها مطرح می شود. برجام و افتخار ناشی از توافق غرورآفرین و ... البته طبیعی است که در چنین جمعی این صحبت ها مطرح شود. به هر حال جمع شایسته تری است برای صحبت درباره برجام نسبت به جشن اول مهر و پرسش مهر!
از بخش های ابتدایی اش که با اعتراف به این نکته که: رشادت، انسجام و ایستادگی ملت و تکیه بر نیروهای مسلح را عامل رسیدن به نقاط برجام دانستند(که همه هم واقفیم اگر تا همین جا هم میان گرگ های زمانه جامه مان دریده نشده به خاطر همین پشتوانه هایی است که با خون دل به دست آمده) بیان شده است، بگذریم به بخش دوم می رسیم که برنامه های پسابرجام را به میان آورده اند. اگر متن را بخوانید نمی توانید اثری از اقتصاد مقاومتی ببینید. باز همان حرف هاست که تحریم ها برداشته می شود و ما راحت می شویم. "من چطور رضایت دهم به خاطر تحریم هر جنسی که وارد کشور می شود 15 تا 20 درصد اضافه تر از قیمت اصلی آن از جیب مردم پرداخت شود ما حق نداریم از جیب مردم شعار دهیم. هر که می خواهد شعار دهد از جیب خود شعار دهد نه از جیب محرومان و فقرا."
این از دیدگاه رییس جمهور.
حرف آخرم را بزنم. اصلا نباید هیچکس از جیب دیگران شعار بدهد، قبول. اما بنده هم یک از فرصات استفاده و یک پرسش مهر مطرح کنم: آیا شما شعار جیب محرومان را شنیده ای؟ دقیقا چه صدایی می دهد؟