سرانگشتی
خیلی جنبه علمی ندارد، اما...
در طول روز شاید یک بار موقع رفت و یک بار موقع برگشت وقتی که در حال گذر از پیاده رو هستیم، به تقاطع که می رسیم با ماشین های پارک شده ی چسبیده به هم مواجه شویم. به طوری که در بین آن ها فضای عبوری وجود ندارد و یک دور می رود اندرون پاچه. اگر هر دور را سه، چهار متر حساب کنیم و مثلا هر روز در مجموع رفت و برگشت دست کم چهار، پنج بار با این موارد مواجه شویم، می شود روزی ۲۰ متر. نمی دانم سرعت راه رفتن شما چقدر است اما فرض می کنیم در هر سه ثانیه دو متر. یعنی هر روز ۳۰ ثانیه اضافه تر.
هر هفته سه دقیقه و نیم، هر ماه ۱۴ دقیقه، هر سال ۱۷۲ دقیقه و مثلا ۶۰ سال هم عمر با برکت ان شاء الله. در نهایت می شود ۱۰۳۲۰ دقیقه یا همان ۱۷۲ ساعت. بیش از یک هفته کامل...
من نمی دانم شما از یک هفته کامل چه استفاده هایی خواهید برد اما برای تحول عظیم با علم به اینکه زمان چقدر طلاست و طلایی ست زمان خوبی است...
پ.ن:
-این ماشین هایی که در تقاطع ها پارک می کنند عامل اول، اصلی و البته ناشناخته گمراهی و عدم پیشرفت بشریت اند، باور کنید...
-من خودم از رهبران جمعیت وقت تلف کن های مقیم غرب آسیا هستم، بیعت کنید!
-لطفا به محاسبات گیر ندهید، در حد اتود است.
پست مفیدی بود ؛ خوشحال می شم اگه از آخرین مطالب سایت من هم دیدن کنی :
عنوان : عشق به پول یعنی چه ؟