13 :: صرفا جهت مرور
دوشنبه, ۱۵ دی ۱۳۹۳، ۰۷:۱۸ ب.ظ
بندگان خدا! چرا هرگاه فرمان می دهم، به زمین می چسبید؟! مگر به جای آخرت به زندگی دنیا دل خوش کرده اید و به جای عزت به ذلت و زبونی تن داده اید؟! چرا وقتی به جهاد دعوتتان می کنم، چشمانتان می گردد! گویی به حال مرگ هستید. وای بر شما که به هنگام فراغت شیران بیشه اید، ولی وقتی به جنگ فراخوانده می شوید، همچون روبهان گریزان هستید! به خدا من به شما اعتمادی ندارم!
هنگام مطالعه کتاب تاریخ امامت - اصغر منتظرالقائم
منابع مندرج در کتاب:
الامامه و السیاسه ، ج1 ، ص 150 ؛الغارات ، ص 22
در کتاب همان قید شده بود که همان به خط بالا اشاره می کرد. دقیق نمیدانم کدام منظور است. در کنار همان هم آمده بود: الاشراف ، ج 3، ص 1080
إِلاَّ تَنفِرُواْ یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیْئًا وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۳۹﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید شما را چه شده است که چون به شما گفته مى شود در راه خدا بسیج شوید کندى به خرج مىدهید آیا به جاى آخرت به زندگى دنیا دل خوش کرده اید متاع زندگى دنیا در برابر آخرت جز اندکى نیست (۳۸)
اگر بسیج نشوید [خدا] شما را به عذابى دردناک عذاب مىکند و گروهى دیگر به جاى شما مى آورد و به او زیانى نخواهید رسانید و خدا بر هر چیزى تواناست (۳۹)
سوره مبارکه توبه