کتاب باز

سروش صحت برنامه ای با عنوان «کتاب باز» دارد که در آن با دعوت از یک مهمان درباره نشر و کتاب صحبت می کنند. تا به حال نشده که یک برنامه را کامل ببینم، اما یک بار که متوجه شدم دکتر محمود انوشه مهمان برنامه بوده است، ترغیب شدم که نگاهی به آن برنامه بیاندازم. گتفگوی مهمان و مجری خیلی برایم شگفت انگیز نبود. چه بسا بخش دوم برنامه که با حضور یک خانم فعال در حوزه نشر و بررسی کتاب کودک بود، برایم جذاب تر بود. اما در بین صحبت مجری و مهمان، دکتر انوشه اشاره ای به اسم برنامه کردند و گفتند کتاب باز با سکون «ب»، معنای خوبی ندارد و بیشتر به یک کلکسیونر دلالت می کند و بهتر بود حرف «ب» را با کسره ادا کنیم و اسم برنامه کتابِ باز باشد. من شخصا با دکتر انوشه مخالفم و به نظرم کتاب باز با همان سکون حرف «ب» بسیار جالب تر و جذاب تر است. کتاب باز سهوی یا عمدی، بسیار خوب انتخاب شده است و به تنهایی چند مفهوم را می رساند. اول از همه همان کلکسیونر. به هر حال شاید هر کسی که اهل کتاب باشد، کمی هم خوی کلکسیونری در وجودش داشته باشد. علاوه بر این موضوع، مفهوم Open Book را هم می رساند، اگرچه شاید خیلی با آن برنامه مأنوس نباشد. معنی دیگری که از این اسم به دست می آید، بیان وضعیتی است که در آن کتاب باز است. حالتی که مطالعه مستمر را القا می کند. از کتابِ باز هم که قبلا اشاره شد می توان در کنار این قرائت یاد کرد. نوع دیگر، خوانش امری کتاب باز است که کمی تحکم هم با خود دارد. کتاب باز! یعنی همه کتاب را باز کنند. در نتیجه به نظرم انتخاب بسیار خوب، جذاب و هوشمندانه ای بوده است.