بعید میدونم تا حالا وقفه این چنینی رو اینجا دیده باشیم، اما هیچ دور از انتظار نیست بعد محکم و تند چرخوندن قاشق چای خوری توی لیوان زندگی ای که تهش کلی رسوب جمع شده، یک تلاطمی به وجود بیاد و در اثنای این تلاطم، به وبلاگ هم کم محلی بشه؛ هیچ!
هنوز هم خیلی دلم و دستم و کیبوردم به نوشتم نیست، اما! اما خوب یه روزی باید برای خروج از دوران نقاحت تلاش کرد.
ایها الناس؛ توجه کنید: من خواستم که عوض شم. شدن یا نشدنش با خدا! ولی من خواستم.
این از مقدمه و دلیل برای نبودن چند وقته.
و اما اصل مطلب، نگاه به ساعت.
به عنوان یک نظر و عقیده به این معتقدم که زمان در اختیار ما برای زندگی خیلی کمه. خیلی. نگاه دور و دراز داشته باشیم به نظر زیاد میاد، اما به عقب راه هم نگاه کنیم می بینیم که چه جالب این سال ها سپری شدن...
همین الان ها یادم اومد. یکی از رفقا یک لینک فرستاد، بد نیست صرفا جهت تلنگر بهش نگاه بندازید. اطلاعات خوبی راجع به عمرتون بهتون میده:
http://www.mvcteam.ir/age-calculator/
هر عقل سلیمی که تنگی وقت رو بپذیره و نیم نگاهی هم به حجم کارهای پیش رو (اعم از وظیفه و هدف و آرزو و...) داشته باشه، می بینه که باید جنبید. البته که این جا فقط و فقط بازیه؛ اما بازی هم قواعد خودشو داره. بهرحال موجز بگم، نظرم با اینه که حالا که وقت تنگه، واقعا خیلی کارارو نمیشه انجام داد. شاید دوست داشته باشم، تا یک هفته بخوابم، بعد همش برم مسافرت، به تفریحات مورد علاقم برسم، وقت تلف کنم. بیهوده بچرخم اصلا! اما نمیشه. نه تنها وقت این ها هم نیست، بلکه وقت بعضی کارهای جدی تر و در گروه وظایف هم فراهم نمیشه. به همین دلیل گاهی به اطرافیان خرده می گیرم که مثلا فلانی چرا برای بار nام داری فلان فیلم یا سریال رو می بینی؟ واقعا احساس خسران نمی کنی؟ کار به جوابی که میدن ندارم...
همه این هارو نوشتم که بگم:
من خودم امشب از اون کارا کردم.
شیطنت کردم برای بار چندم Inception رو دیدم.
و باز هم با پایانش حس خسران نداشتم هیچ، بلکه به وجد هم اومده بودم.
به نظر شما دفعه بعدی که Inception رو می بینم کی خواهد بود؟
