متنی که در ادامه می خوانید بریده ای از کتاب «رقصی چنین میانه میدانم آرزوست» از بنیاد چمران است:
این پیروزی بزرگ نتیجه قطعی یک همکاری و هماهنگی نزدیک بین نیروهای ارتشی و مردم (سپاه و نیروهای چریک) بود. هیچ یک به تنهایی قادر نبود که چنین موفقیتی را تامین کند. ارتش بدون نیروهای مردمی، آن قدرت و جسارت حمله را نداشت، به خصوص آن که نیروهایش کمتر از دشمن بود، و نیروهای مردمی نیز بدون پشتیبانی ارتش، و وجود توپخانه و هیبت تانک های ارتش در پشت، هیچ کاری نمی توانستند انجام دهند، و بدون نتیجه متلاشی می شدند. این وحدت بین ارتش و مردم، کارآیی هر یک را چندین برابر می کرد، و نتیجه ای جدید را در جنگ های کلاسیک و چریکی به دنیا ارائه می داد.پیروزی سوسنگرد، درسی عبرت آموز برای ملت ما و شکستی تعیین کننده برای دشمن بود.
