آقا تعارف توش دروغ مستتره. تعارف خیلی سمه. من خودم خیلی تعارف می کنم و هنوز هم سمش تو بدنم هست و گاهی تعارف می کنم و گاهی برای تعارف کردن با خودم جنگ درونی دارم. ولی بیاید تعارف نکنیم. مثالش همین امروز. فوتبال دیشب رو که رفتیم، یکی از دوستامو با خودم بردم و موقع حساب کتاب هی دو دل بودم که سهمش رو بدم و بعدا بهش بگم اینقدر سهمت شد، یا همین الان شماره کارت و مبلغ رو براش بفرستم. دومی رو انتخاب کردم ولی یه چند لحظه ای با خودم مکث داشتم. خب که چی؟ اصن هر چقدر صمیمی، چرا باید همچین کاری کنم؟ این کجاش نشون دهنده رفاقت و ایناس؟
خلاصه من تلاش می کنم سم زدایی کنم از خودم. شما هم تلاش کنید.
